1. Skip to Menu
  2. Skip to Content
  3. Skip to Footer

Моҳипайкар Кўсем Султон Усмоний Султон Аҳмаднинг рафиқаси

Ҳуррам Ҳасаки Султон Сулаймон Қонунийнинг аёли

Сассиқ чолнинг кийимлари

Келин ташқи кўринишидан гўзал бир тарбия топганга ўхшайди. Албатта, муомаласи, ибодатлари, ора-тура Аллоҳни зикр этишлари ва истиғфор айтишлари шундай тасаввурга асос беради. Уй юмушлари саранжом саришта, пишириқларни қойиллатади, тикишларни боплайди. Фарзандлари тарбиясига эътибор беради, турмуш ўртоғи билан ғижиллашиб ўтирмайди. Албатта, ташқи томондан сиполиги, ибоси, ҳаёга ўхшаш бир ҳолатлари шундай тасаввур уйғотади. Қолаверса, унниг обрў-эътиборли бир оилада тарбия топганини ҳам қўшнилар эслаб туради. Китоб ўқиган, ўқимишли, дея мақтайдилар. Аммо фаросат деган бир туйғу, қилган яхшиликлари учун миннат қилмаслик деган бир тушунчада баъзан оқсаб қолди бу келин. Банда. Бандаси — хатокор. Бандаси  — адашувчи.
Қайнона оламдлан кўз юмиб, қайнота ёлғиз қолди. «Аллоҳ ёлғизликдан асрасин. Жуфтим ташлаб кетди. Куюндим. Дилим оғриди». Албатта, қайнота дилидаги бу гапларни тилига чиқарган эмас. Ношукрлик қилмайди. Кун бўйи уйида куймаланиб юради. Қўйларга ўт ўриб келади.  Кўзлари қувнайди. Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг  қўй боқинглар, қўй барака бўлади, мазмунидаги ҳадисларини такрорлаб юради. Ҳар бир қўй-қўзилари тўғрисида мароқ билан сўйлайди қайнота. Зерикмайди. Қўйлар билан ҳам сўйлашаверади. Ўғлига ҳам, келинига ҳам тинимсиз хархаша қилаётган болакайларни овутиб, бир қўйларини томоша қилдириб келгани хуш ёқади. Гўё бу баҳамжиҳатликдан ҳамма хурсандга ўхшайди.
Аммо, биродарлар, одамни билиб бўлмас экан. Одамнинг оласи ичида, деганлари ҳам шунда. Келиннинг минғир-минғири бир куни қулоққа чалинди.  «Уч йил бўлди. Уч йилдан буён жонимга тегди шу сассиқ чолнинг кийимларини ювиш». Бор-йўқ гап шу. Келиннинг кимлигини кўрсатадиган, фаросатини, одобини баҳолайдиган бор гап шу. Аммо юракка оғир ботадиган гап бу. Ўғлини, жигарпорасин сен учун оқил бир жуфт ўлароқ берган, келинининг хизматларидан умид қилган қайнотага шуми ҳурмат-иззат? Айнан мана шу ўринда динимизнинг яна бир ҳикмати кўзга яққол кўринади. Отани ўғил уйлантириб қўйиши керак эмасми?   Шариат талаб қилган мезонлар шундай эмасми? Сиз нима дейсиз?

Б.НУРМУҲАММАД

Ҳозир сайтимизда 122 та меҳмон бор, сайт аъзолари эса йўқ